Franciszkańska droga życia ludzi świeckich
Franciszkańska wspólnota świeckich sięga czasów św. Franciszka, gdy jego oryginalna interpretacja Ewangelii zrodziła ruch odnowy, ogarniający także tych, którzy nie mogli wstąpić do Pierwszego (męskiego) czy Drugiego (żeńskiego) Zakonu. Ten ruch świeckich wszedł do historii pod nazwą Trzeciego Zakonu, który obecnie nazywany jest w Polsce Świecką Rodziną Franciszkańską. Św. Franciszek i jego towarzysze uświadamiali ludziom, którzy pytali: "A co z nami?...", że nie trzeba żyć poza murami klasztornymi, aby osiągnąć nową jakość wiary, bo można dojść do świętości, żyjąc w rodzinie i wykonując swój zawód. Pierwszy biograf św. Franciszka z XIII w. Tomasz z Celano tak napisał o początkach ruchu franciszkańskiego:
"Wielu z ludu, szlachcice i plebejusze, duchowni i świeccy, dotknięci tchnieniem Bożym zaczęli garnąć się do św. Franciszka, pragnąc pod jego kierownictwem żyć... On jak rzeka pełna łaski niebieskiej zraszał ich wszystkich deszczem charyzmatów, a rolę ich serca zdobił kwiatami cnót... Na jego wezwanie ludzie obydwojga płci kroczą do zbawienia wg jego wzoru, reguły i nauki. Wszystkim podał normę życia i wskazał drogę zbawienia odpowiednią dla każdego stanu." (1C37)
Świecka Rodzina Franciszkańska nie mogłaby być środowiskiem wzrostu duchowego i wzrastania we wspólnocie bez zewnętrznej struktury, potrzebnej do owocnego funkcjonowania. Stąd też każda braterska wspólnota ma swoją Rad z przewodniczącym (przełożonym), wybieraną na trzy lata. Franciszkański Zakon Świeckich obejmuje wspólnoty na różnych szczeblach (miejscowe, regionalne, krajowe, międzynarodowe). Opiekę duchową nad różnymi szczeblami sprawują kapłani z Pierwszego Zakonu Franciszkańskiego lub wydelegowani duchowni diecezjalni we wspólnocie lokalnej.
Włączenie do wspólnoty franciszkańskiej świeckich następuje w trzech etapach:
POSTULAT (zapoznanie się z duchowością franciszkańską);
NOWICJAT (roczny okres próby) i
PROFESJA (przyrzeczenia). Każda wspólnota miejscowa spotyka się zwykle raz w miesiącu.
Dlaczego Zakon?
Wśród różnych określeń, jakich dotąd używano zawsze istniała nazwa Zakon. Aby rozumieć powód przyjęcia tej nazwy, która postawiła III Zakon obok I i II Zakonu trzeba mieć na uwadze, że ma ona dość elastyczne znaczenie. Możemy powiedzieć, że oznacza pewne ugrupowanie ludzi rządzonych lub raczej zorganizowanych przez specjalne przepisy dla ułatwienia im kroczenia do doskonałości ewangelicznej.
ZAKON: wspólnota osób podporządkowanych przepisom Kościoła by mieć wydatną pomoc w osiągnięciu miłości doskonałej;
FRANCISZKAŃSKI: bo osoby te dążą do doskonałości za przykładem św. Franciszka;
ŚWIECKICH: ponieważ osoby te nie porzucają świata, pozostają w swoich domach i nadal żyją w swoim środowisku.
Na pewno nie raz w życiu myślałeś jak trudno zostać świętym człowiekiem w dzisiejszym, współczesnym i zagonionym świecie... zwłaszcza wtedy, gdy przeżywamy trudne chwile...
Chcemy Cię przekonać, że osiągnięcie świętości jest możliwe, choć wymaga wiele wysiłku. Istotą świętości jest przede wszystkim miłość Boga i bliźniego, a nie jakieś nadzwyczajne osiągnięcia, chociaż i one maja czasami wielkie znaczenie.
Wśród wielu wzorów świętości, duchowość Franciszkańska jest jedną z najbardziej fascynujących! Potwierdził to Kościół i wielu świętych, którzy na tej drodze osiągnęli zbawienie. Członkami naszego zakonu mogą zostać katolicy, którzy ukończyli 18. rok życia: ludzie stanu wolnego, żyjący w sakramentalnych związkach małżeńskich, wdowy, wdowcy, osoby duchowne (klerycy, księża, biskupi).
Także Ty możesz odważyć się na ewangeliczną przygodę na wzór św. Franciszka z Asyżu.
przeczytaj więcej - kliknij poniżej:
http://www.franciszkanie.pl/news.php?id=2524
